Sen gittin ya işte o andan beri ben hep eksik
ruhum karmakarışık gözlerim kan revan
dudaklarımda dökülen senli çümleler
sen gittin ya gidişin yaraladı yüreğimi
sensiziık çok zor geldi bu yaralı yüreğime
yokluğunu alıştıramadım yüreğime alıştıramadım işte....
Sen gittin ya artık ne sen kaldın buralarda neden ben
mutluluğumuza şahit olan nehir kenarında bizden eser yok inan
gökyüzünde ne bir resmin ne bir kokun nede sesin
hepsi gitti senin ardından...
Yazar Ferhat Bayram 03 Kasım 2011 23.15
Giden, giderken ne seni düşünür ne de ardında bıraktığı gök yüzünü
YanıtlaSilonun sesini-kokusunu unutmadan
geri gelmez onla giden yüreğin. . .
dünyada hersey, herkes mutlaka birgün gidiyor...
YanıtlaSilUzun zaman oldu yeni blog yazınızı okuyamadık, mutlu yıllar :)
YanıtlaSilMerhaba..
YanıtlaSilBlogunuzu önceden bakıyordum, tadilattaymış ama yeni hali süper olmuş şiiriniz gibi.
Not: Benim bloguma da beklerim.
Sevgiler..